Kluge Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache
Natur
Natur Sf std. (9. Jh. ), mhd. natūre, ahd. natūra Entlehnung. Ist entlehnt aus l. nātūra, eigentlich "Geburt", zu l. nāscī (nātus sum) "geboren werden". Adjektiv: natürlich.   Ebenso nndl. natuur, ne. nature, nfrz. nature, nschw. natur, nisl. náttúra. Zur lateinischen Verwandtschaft s. "Genus".
DF 2 (1942), 185-189;
Patzer, H.: Physis (Marburg 1945);
Sallmann, K. AB 7 (1962), 140-284;
Budde, A. VWP 42 (1966), 42-67;
Pellicier, A.: Natur (Paris 1966);
Nobis, H. M. AB 11 (1967), 37-58;
Nobis, H. M. AB 13 (1969), 34-57;
Spaemann, R. AB 11 (1967), 59-74;
Zellmer, E.: Die lateinischen Wörter auf -ura (Frankfurt/Main 1976);
Grundbegriffe 4 (1978), 215-244;
HWPh 6 (1984), 421-478;
Casper, B. in Der umstrittene Naturbegriff. Hrsg. F. Böckle (Düsseldorf 1987), 31-44;
Röhrich 2 (1992), 1085f.;
LM 6 (1993), 1040-1043. lateinisch
l.
Sie können einen Link zu dem Wort setzen

Ansicht: Natur