Kluge Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache
Napf
Napf Sm std. stil. (8. Jh. ), mhd. napf, naph, ahd. (h)napf, as. hnapp Stammwort. Aus g. * hnappa- m. "Napf", auch in anord. hnappr "Schale, Schüssel", ae. hnæp, hnæp(p). Herkunft unklar.   Ebenso nndl. nap, nschw. dial. napp.
Hildebrandt, R. DWEB 3 (1963), 369f.;
Lühr (1988), 233f. west- und nordgermanisch
gwn.
Sie können einen Link zu dem Wort setzen

Ansicht: Napf