Fremdwörterlexikon
			
						
			Infinitivkonjunktion
                        
Ịn|fi|ni|tiv|kon|junk|ti|on 〈f. ; Gen.: -, Pl.: -en; Gramm. 〉 Konjunktion, mit der infinite Verben angebunden werden können, z. B. »zu«, »um zu«, »anstatt zu«
		Ịn|fi|ni|tiv|kon|junk|ti|on 〈f. ; Gen.: -, Pl.: -en; Gramm. 〉 Konjunktion, mit der infinite Verben angebunden werden können, z. B. »zu«, »um zu«, »anstatt zu«

