Duden ‒ Das große Wörterbuch der deutschen Sprache
$
%
&
-
2
3
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
[K]
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
£
¥
Ł
Œ
Ɛ
Ʋ
Α
Β
Γ
Δ
Ε
Ζ
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Φ
Χ
Ω
€
konstieren
K kon|stie|ren [zu lateinisch constare, ↑ "konstatieren"]:↑ "feststehen" (b):
Die Sache jetzt konstiert, und Ruprecht dort, der Racker, ist der Täter (Kleist, Krug 11).
K kon|stie|ren
Die Sache jetzt konstiert, und Ruprecht dort, der Racker, ist der Täter (Kleist, Krug 11).